




เมื่อก่อนตอนที่ถ่ายรูปไม่เป็น
ถ้าไม่ใช่ที่สวยจริง ๆ เราก็ไม่เข้าใจว่ามันดีมันสวยยังไง
สมมติไปวัด 10 วัด หลาย ๆ ครั้งเราแยกไม่ออกด้วยซ้ำ
หรือขนาดตอนแสงสวย ๆ บางทีเรายังรู้สึกร้อนแล้วเดินหนีเลย
เพราะตาเราไม่เคยปรับจูนให้เห็นความสวยงามรอบตัว
เราไม่รู้ว่าความสวยงามทางตามันคืออะไร
รอบตัวเลยดูกลายเป็นเรื่องธรรมดา
แต่เชื่อไหมครับ พอถ่ายรูปเป็นแล้ว
มุมที่ดูซ้ำๆเดิมๆ กลายเป็นความแปลกตารอบตัวทันที
มุมเล็กๆน้อยๆที่เคยมองข้าม ดันรู้สึกสวยซะงั้น
แสงแดดที่เคยรู้สึกร้อนมากๆ แต่พอมองความสวยงามเป็น
ก็หยิบกล้องมาถ่ายลืมความร้อนไปเฉยเลย (บางครั้งนะ)
จากที่ผมถ่ายรูปมานานพอสมควร
พอจะพิสูจน์ได้ว่าการถ่ายภาพทำให้เราจะละเอียดขึ้น
มองสิ่งรอบตัวสวยขึ้น เที่ยวสนุกขึ้น
ทุกอย่างรอบตัวล้วนมีความหมายมากขึ้น
จึงไม่แปลกที่เราจะใช้เวลากับที่นึงนานๆได้
เพราะเราจะรอคอยจังหวะที่ดีที่สุดเป็น
“มันเป็นโลกของคนที่ไม่ถ่ายรูปจะไม่เข้าใจ”
ดังนั้นใครที่ไปเที่ยวกับเราแล้ว
เจอเราทำท่าถ่ายรูปประหลาดๆ
หรืออาจจะช้าๆไปบ้าง
อย่าได้โกรธเลยนะ เพราะนั่นคือ
“ช่วงเวลาที่เรากำลังมีความสุขจริงๆ”